Polska, Rzeczpospolita Polska – państwo unitarne w Europie Środkowej, położone między Morzem Bałtyckim na północy a Sudetami i Karpatami na południu, w przeważającej części w dorzeczu Wisły i Odry. Prezydent: Andrzej Duda Zyskuje popularność. Stolica: Warszawa. Powierzchnia: 312 679 km². Liczba ludności: 37,95 miliona (2016) Bank Światowy.
Polacy – naród słowiański zamieszkujący głównie obszar Rzeczypospolitej Polskiej i będący jej głównym składnikiem ludnościowym, a poza granicami Polski tworzący Polonię. Polacy posługują się w większości językiem polskim oraz alfabetem łacińskim, który został wprowadzony w X wieku z chwilą, od której na ziemiach polskich zaczęto wprowadzać chrześcijaństwo obrządku zachodniego. W ukształtowaniu wyznaniowym Polaków wyraźną większość stanowią katolicy obrządku łacińskiego, obecne są także inne obrządki i wyznania.
„Święta miłości kochanej Ojczyzny… – oto najprostsza, a zarazem najbardziej wymagająca definicja patriotyzmu”.
Witold Pilecki (1901-1948) – polski żołnierz, rotmistrz kawalerii. Był uczestnikiem kampanii wrześniowej 1939 roku i współorganizatorem podziemnej Tajnej Organizacji Wojskowej, która w 1943 roku została włączona do struktur Armii Krajowej. W 1940 roku, na rozkaz otrzymany od przełożonych, sprowokował swoje aresztowanie przez Gestapo i trafił do Auschwitz. W obozie przebywał do 1943 roku. Zagrożony dekonspiracją podjął udaną próbę ucieczki.
Następnie działał w Kedywie, czyli Kierownictwie Dywersji Komendy Głównej AK. Brał udział w powstaniu warszawskim, dowodził jednym z oddziałów zgrupowania Chrobry II. Po upadku powstania trafił do niemieckiej niewoli, przebywał w Lamsdorfie (Łambinowicach) i Murnau. Po zakończeniu II wojny światowej otrzymał przydział do 2 Korpusu Polskiego.
W grudniu 1945 roku wysłano go do Polski, by organizował podziemne struktury antykomunistyczne. Aresztowany 8 maja 1947 roku, torturowany i postawiony przed sądem między innymi pod zarzutem przygotowywania zamachu na życie wysokich funkcjonariuszy bezpieki. Skazany na karę śmierci i stracony 25 maja 1948 roku.
„Kochajcie swoją świętą wiarę i tradycję własnego Narodu. Wyrośnijcie na ludzi honoru, zawsze wierni uznanym przez siebie najwyższym wartościom, którym trzeba służyć całym swoim życiem”
Starałem się tak żyć, abym w godzinie śmierci mógł się raczej cieszyć, niż lękać.
Rotmistrz – Witold Pilecki.
Polska jest narodem ochrzczonym, jest narodem chrześcijańskim, ma poczucie godności, ma łaskę Bożą, ma przed sobą perspektywy dalekosiężne.
Patriotyczne przebudzenie narodu o prawdę i przyszłość.
Józef Piłsudski – Ziuk 05.12.1867 – 12.05.1935
Józef Piłsudski – urodził się w 1867 roku w Żułowie pod Wilnem, polityk, polski działacz niepodległościowy, naczelnik państwa polskiego, Pierwszy Marszałek Polski, oraz premier Polski. Po ukończeniu gimnazjum zapisuje się na studia medyczne w Charkowie, po pewnym czasie wydalony. Zostaje wmanewrowany w spisek na życie cara, za co zostaje skazany na 5 lat więzienia. Podczas I wojny światowej organizował polskie oddziały zbrojne. Osobiście dowodził I Brygadą Legionów i na jej czele stoczył z Rosjanami wiele bitew. Od 1920 roku pełnił funkcję marszałka Polski. Później w wyniku politycznych zawirowań zrzekł się wszystkich funkcji wojskowych i trzymał się z dala od życia politycznego. W 1926 roku niezadowolony z ogólnej sytuacji w Polsce, siłą przejmuje władzę w kraju. Prezydent Wojciechowski wraz z premierem Witosem rezygnują z piastowanych stanowisk. 12 maja 1935 roku Józef Piłsudski umarł na raka wątroby, a trumna z jego doczesnymi szczątkami spoczęła na Wawelu.
„Jednym z przekleństw naszego życia, jednym z przekleństw naszego budownictwa państwowego jest to, żeśmy się podzielili na kilka rodzajów Polaków, że mówimy jednym polskim językiem, a inaczej nawet słowa polskie rozumiemy, żeśmy wychowali wśród siebie Polaków różnych gatunków, Polaków z trudnością się porozumiewających, Polaków tak przyzwyczajonych do życia według obcych szablonów, według obcych narzuconych sposobów życia i metod postępowania, żeśmy prawie za swoje je uznali, że wyrzec się ich z trudnością możemy. (…) czeka nas pod tym względem wielki wysiłek, na który my wszyscy, nowoczesne pokolenie, zdobyć się musimy, jeżeli chcemy zabezpieczyć następnym pokoleniom łatwe życie, jeżeli chcemy obrócić tak daleko koło historii, aby wielka Rzeczpospolita Polska była największą potęga nie tylko wojenną, lecz także kulturalną na całym wschodzie.”
Marszałek – Józef Piłsudski – Lublin, 11 stycznia 1920 r.
Wolna Polska
Po zwolnieniu z więzienia, Piłsudski 10.11.1918r. przybył do Warszawy. Następnego dnia Rada Regencyjna powierzyła mu naczelne dowództwo wojsk polskich i zwróciło się do niego o utworzenie rządu narodowego. 14 listopada Rada Regencyjna rozwiązała się i władzę zwierzchnią nad krajem powierzyła Piłsudskiemu..
Pod koniec 1918r. Jego dawni koledzy socjaliści zwrócili się do Niego z prośbą o polityczne poparcie, odpowiedział im „Towarzysze, jechałem czerwonym tramwajem socjalizmu aż do przystanku „Niepodległość”, ale tam wysiadłem. Wy możecie jechać do stacji końcowej, jeśli potraficie, lecz teraz przejdziemy na „Pan!”.
22 listopada 1918r. został Tymczasowym Naczelnikiem Państwa. 29 listopada przeprowadził się do Belwederu. Istotną rzeczą dla niego było tworzenie się wojska.
Śmierć Piłsudskiego
Piłsudski zmarł 12 maja 1935 r. Śmierć ta zaskoczyła społeczeństwo polskie. Rząd ogłosił sześciotygodniowy okres żałoby w kraju. Podczas pogrzebu miała miejsce ogromna manifestacja oddająca hołd osobie Piłsudskiego. Przed trumną odbyła się defilada wojsk. Ciało Marszałka pochowano na Wawelu. W testamencie Piłsudski wyraził życzenie jego serce, wraz z ciałem matki, złożyć na cmentarzu wileńskim w Rossie (gdzie znajdowały się groby żołnierzy poległych w kwietniu 1919r. w walkach o Wilno)serce marszałka, umieszczone w srebrnej urnie, 30 maja 1935r. uroczyście przewieziono do Wilna.
Józef Piłsudski -Marszałek Polski
Nie bójmy się pracy i służby dla Polski. Brońmy naszą Ojczyznę!
Bóg – Honor – Ojczyzna co znaczą:
Bóg –Trójca Święta, Trójca Przenajświętsza, podstawowy dogmat i największa z tajemnic wiary przeważającej części wyznań chrześcijańskich, głosząca, że jest jeden Bóg w trzech Osobach, które stanowią: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty.
Honor – poczucie godności osobistej, dobre imię; cześć.
Ojczyzna – kraj, w którym się ktoś urodził, którego jest obywatelem lub, z którym jest związany więzią narodową.
Kiedyś te słowa razem czy osobno były używane przez cały czas. Zwroty „na honor, w imię honoru, honorowy” czy „walczyć za ojczyznę, przelewać za nią krew” coś znaczyły a nie były czczym gadaniem. O „Bogu” już nie wspominam, ponieważ to słowo jest używane na okrągło nawet przez ludzi nie wierzących – „O Boże”. Te trzy słowa są ze sobą ściśle związane.
Czymże byłby honor bez Boga i na odwrót, a ojczyzna bez ludzi honoru i wierzących.
„Jestem człowiekiem, wychowanym na patriotę, ale muszę stwierdzić z przykrością, że w swoim życiu od niewielu ludzi, słyszałem te słowa, o moich rówieśnikach nie wspomnę, gdyż tylko ci, wychowani w duchu patriotyzmu, o tym mówią.”
Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego rzeczy tak ważne dla Polaków zaczęły zanikać? Czy jest to komuś na rękę? Czy jest to uwarunkowane odgórnie?
Bóg, honor i ojczyzna jest tym, co nas łączy!
Czy nasi rodacy naprawdę mają tak krótką pamięć i nie pamiętają, jakie było życie kilkanaście lat temu? Nad tym i innymi pytaniami musimy sobie już sami odpowiedzieć!
Polsko obudź się, czyli ludzie nie bądźcie biernymi obserwatorami rzeczywistości!
PS., Ja od siebie dodaję jeszcze jedno pytanie nawiązujące do historii Polski i Polaków;
“Czy Polacy muszą mieć nóż na gardle, żeby się opamiętać”.
Fryderyk F. Chopin
Panowie, czapki z głów, oto geniusz!
„Rodem warszawianin, sercem Polak, a talentem świata obywatel”.
C. Norwid.
Fryderyk Franciszek Chopin (fran. Frédéric Chopin; ur. 22 lutego lub 1 marca 1810↓ w Żelazowej Woli, zm. 17 października 1849 w Paryżu) – polski kompozytor i pianista.
Fryderyk Chopin to niewątpliwie najwybitniejszy geniusz kompozytor polskiej muzyki romantycznej i jeden z najważniejszych kompozytorów świata. Urodził się w Żelazowej Woli, w 1810 roku. Był arystokratą. Wychowywał się w Warszawie, gdzie mieszkał wspólnie z rodzicami. Już w bardzo wczesnym dzieciństwie Chopin zdradzał wielki talent muzyczny. W wieku zaledwie siedmiu lat miał już na koncie pierwsze kompozycje. Niedługo potem wystąpił oficjalnie w Pałacu Bruhla przed księciem Konstantym. Już w 1818 roku w „Pamiętniku Warszawskim” określono Chopina geniuszem muzycznym.
Uczył się w Liceum Warszawskim, gdzie pracował jego ojciec. Miał również Chopin talenty malarskie, literackie i aktorskie. Od 1826 roku studiował w Warszawskiej Szkole Głównej Muzyki, związanej z Uniwersytetem Warszawskim. Już w tym okresie ujawniła się fascynacja kompozytora polskim folklorem, którego motywy wykorzystywał w swoich kompozycjach. Jego pierwszą miłością była Konstancja Gładkowska.
Od 1829 roku zaczynają się pierwsze sukcesy koncertowe Chopina (występuje w Austrii). 5 listopada 1830 roku wyjechał z Polski i już nigdy nie wrócił do kraju. Kompozytor osiadł w Paryżu. Na emigracji żył z koncertów, komponowania,
a także udzielania lekcji gry na fortepianie. Te ostatnie pobierały u niego wielkie osobowości epoki, między innymi Karolina Hartmann. Chopin utrzymywał kontakty z polską elitą emigracji, ale także z najwybitniejszymi twórcami europejskiego romantyzmu.
W 1836 roku został narzeczonym Marii Wodzińskiej, jednak z powodu sprzeciwu rodziny dziewczyny, zaręczyny zostały zerwane. Wtedy też ujawniły się początki gruźlicy kompozytora. Miłością życia Chopina stała się natomiast słynna francuska pisarka i feministka George Sand. Po rozstaniu z kochanką i wybuchu rewolucji w Paryżu w 1848 roku, Chopin wyjechał do Anglii, gdzie poznał Jane Stirling.
Po powrocie do Paryża, w ostatnich tygodniach życia kompozytora odwiedzał m.in.: Cyprian Kamil Norwid. Chopin zmarł 1849 roku. Został pochowany na cmentarzu Pere-Lacachaise, a jego siostra przewiozła serce Chopina do Polski. Zostało ono pochowane w Warszawie, w Bazylice Świętego Krzyża.
Twórczość
Muzyka Chopina jest niezwykle emocjonalna i nastrojowa, poprzez zróżnicowanie melodyki i rytmiki przekazuje subiektywne odczucia i wrażenia. Chopin wykorzystuje w swoich kompozycjach motywy ludowego folkloru, dlatego jego muzyka jest wspaniałym połączeniem europejskości i polskości.
Mamy tu do czynienia z kwintesencją wyznaczników romantyzmu: liryzm przeplata się z gwałtownością, a uniwersalizm z subiektywizmem. Chopin tworzył muzykę wybitnie narodową, inspirowaną wydarzeniami politycznymi. Sięgał po nowe formy muzyczne, takie jak ballady, mazurki, polonezy, walce, nokturny.
Jego muzyka wykazuje również związek z literaturą romantyczną. Częstym zabiegiem artystycznym kompozytora były wspaniałe improwizacja. Muzyka Chopina wyraża pragnienie wolności, miłości i piękna. Jednym z najsłynniejszych dzieł kompozytora jest „Etiuda rewolucyjna.
Geniusza jakim był Fryderyk F. Chopin, można tylko podziwiać, ale nie można wyeliminować z serca, myśli oraz polskości…[…]. Fryderyk Chopin nigdy nie przestał uważać się za Polaka, przeciwnie przez całe życie był Polakiem i polskim patriotą.
NRP
Najjaśniejsza Rzeczpospolita Polska 